یکی از نکاتی که در زندگی روزمره ما فراموش شده است وجود نور در زندگی ماست.

نور‌ می‌تواند جهت آرامش و آسایش روانی و زیبایی به صورت کنترل شده وارد فضاهای مختلفی گردد. نور‌ها می‌توانند به‌طور طبیعی که سبب روشنایی مناسب و یکنواخت می‌شوند ایجاد گردند یا به‌طور مصنوعی و با توجه به میزان نیاز در فضا تعبیه گردند، به طوری که با توجه به استفاده فضا (مسکونی، اداری، عمومی و…)، نوع کاربری فضا و میزان نیاز نور در فضا، نورها را ترجیحا طبیعی و در غیر این صورت مصنوعی به حداکثر استفاده رساند. بنابراین نور هدایت شده محیط را زیباتر، پرآرامش‌تر، متنوع‌تر و قابل استفاده‌تر می‌نماید.

نور عامل اصلی در ترکیب فضای داخلی روشنایی است که بر حالت مواد و سطوح آن تاثیر می‌گذارد. رنگ نور نیز عامل موثری در آسایش و نمایش اشیا و پویایی یک فضای داخلی است. بدون نور، نه فرم و رنگ قابل دیدنی وجود خواهد داشت و نه هیچ‌گونه حصار مرئی جهت فضای داخلی. بنابراین نخستین عملکرد طراحی نور روشن کردن فرم‌ها و فضای یک محیط و نیز اجازه به کاربرهای فضاست تا فعالیت‌ها و وظایف خود را با سرعت، دقت و راحتی در خود انجام دهند.

یکی از قاعده‌های تغییر محیط دخالت نور در فضای داخلی است، یعنی نور وارد شده در محیط می‌تواند کیفیت خاصی در فضا و پیرامونش ایجاد نماید و دگرگونی محیط را سبب گردد. نور قابلیت دگرگونی اساسی و قدرت بیان و پویایی فوق‌العاده‌ای در محیط به‌وجود خواهد آورد. به‌منظور استفاده از روش‌های بهینه دستیابی به نور طبیعی و مصنوعی مطلوب که از شاخصه‌های مهم عملکردی در معماری محسوب می‌شوند می‌توان به تأثیر رنگ نور نیز اشاره نمود که اشیا و سطوح را تحت‌تأثیر قرار دهند.

یکی از ویژگی‌های معماری مدرن، استفاده زیاد از سطوح شیشه‌ای در ساختمان است که موجب ورود نور طبیعی بیشتر به فضای درونی می‌گردد. به منظور روشن کردن یک فضا، ۳ روش وجود دارد. روشنایی عمومی یا محدود، یک اتاق را تقریبا به صورت متحدالشکل و غالبا پراکنده روشن می‌کند.

کیفیت پراکنده نورپردازی می‌تواند به نحو موثری تضاد بین نور تحمیلی و سطوح اطراف یک اتاق را کاهش دهد. افزون بر این، نورپردازی عمومی می‌تواند برای یکنواخت کردن سایه‌ها، صاف کردن و ایجاد دهانه در گوشه‌های یک اتاق و تامین میزان مناسبی از روشنایی جهت حرکت مطمئن و حمایت کلی به کار گرفته شود. نورپردازی موضعی یا سطح کار، نواحی مشخصی از یک فضا را جهت انجام فعالیت‌ها یا وظایف بصری روشن می‌کند. به‌طور معمول، منابع نوری در مجاورت فوقانی یا تحتانی سطح کار قرار داشته و باعث می‌شوند تا در مقایسه با نورپردازی عمومی، از میزان وات مصرفی به نحو مناسب‌تری استفاده شود و تنوع و جذابیت به بار آورده و یک فضا را به چندین ناحیه تقسیم کند.